Dat moet ik buiten doen op de oprit want een riante werkplaats/schuur heb ik niet.
Komt er een meisje voorbij, ong. 20 jr. , kort rokje, strak truitje, met blocnote en pen in haar hand.
"Dag meneer, mag ik u wat vragen?"
Normaal gesproken brom ik "geen belangstelling", en eventueel kijk ik ze met een bepaalde blik aan....
...waardoor ze gelijk begrijpen dat ze hun heil beter verderop kunnen zoeken.
Maar deze keer ben ik een opperbeste stemming, deels vanwege eerder op de dag gedane zaken, maar vooral vanwege wat ik deze "sloper" aantrof!
Het meisje probeert in het gevlei te komen dus: "Wat bent u aan het doen? "
Ik: "Wel, een beetje aan het sleutelen...".
Zij: "Waar is dat voor?".
Ik: "Uiteindelijk komt het hierin", waarbij ik op mijn spartamet wijs, die ook op de oprit geparkeerd staat.
Zij: "Aaaah, een elektrische fiets! Die heeft mijn moeder ook!"
Dat is toch kostelijk dames en heren, humor ligt op straat!
