maar met een rotor van bij benadering driehoekige vorm die in een trommel zit (zie diagram).
In de open ruimten tussen de zijden van de driehoekige rotor en de
trommel wordt een brandstof/luchtmengsel tot ontbranding gebracht,
waardoor de rotor een draaiende beweging krijgt.
Voordelen van de wankelmotor zijn de compacte bouw, de enorme
acceleratie en een minimum aan bewegende onderdelen waardoor lage
productiekosten mogelijk zijn. Doordat de ontbrandingsenergie meteen in
een roterende beweging wordt omgezet, is deze motor zeer trillingsarm.
Nadelen van de wankelmotor zijn een hoger olieverbruik, veroorzaakt
door de bovensmering van de motor, en een vrij hoog brandstofverbruik.
Tot ca. 1970 gaven de afdichtingen tussen de hoeken van de rotor en de
trommelwand nog veel problemen (de motoren hebben de neiging op dit
punt sterk te slijten). Vanaf ca. 1970 zijn deze problemen grotendeels
opgelost en is de wankel net zo betrouwbaar als een 4-takt uit dezelfde
periode. Door de ongunstige vorm van de verbrandingskamer is de ontsteking
problematisch en gaat relatief veel warmte verloren in de wand van de
verbrandingskamer. Bij de koude start wordt een hoeveelheid olie in de
verbrandingskamers gespoten om slijtage aan de punten van de rotor te
verminderen. In de motorfietswereld zijn diverse modellen met
wankelmotor op de markt gebracht. Het bekendste is wellicht de
Nederlandse Van Veen OCR 1000, een zware en exclusieve motorfiets die
in 1977 op de markt kwam en die gedurende korte tijd en in kleine
oplage is gefabriceerd. Er waren al eerder pogingen gedaan om
wankelmotoren in motorfietsen te bouwen: de Duitse firma Hercules
bracht al in 1974 een motorfiets met wankelmotor op de markt.
